Listen to "Key Lime Pie" by Camper Van Beethoven on Spotify
Αν και ο πιανίστας Ruben Gonzalez ήταν επί δεκαετίες ένας από τους πιο διάσημους και δημοφιλείς μουσικούς στην πατρίδα του, την Κούβα, μόλις το 1996, με τη συμμετοχή του στο φιλμ και το άλμπουμ "Buena Vista Social Club" έγινε γνωστός στο διεθνές ακροατήριο.
Το "Chanchullo" (2000) διαδέχθηκε το σόλο ντεμπούτο του στην ετικέτα World Circuit με το "Introducing... Ruben Gonzalez" (1997), παρουσιάζοντας μια δεύτερη σειρά μοναδικών ερμηνειών του σε τραγούδια από διάφορες φάσεις της καριέρας του, τόσο ως σόλο καλλιτέχνη όσο και ως μέλους στις μπάντες ανανεωτών της κουβανέζικης μουσικής, όπως οι Arsenio Rodriguez και Enrique Jorrin, που εκθέτουν ένα πανόραμα ρυθμών και τεχνοτροπιών: danzon, cha cha cha, son montuno, bolero, descarga, guajira.
Με ερμηνευτικό πάθος που δύσκολα πιστεύει κανείς ότι πηγάζει από άνθρωπο της δικής του ηλικίας (83 ετών κατά την ηχογράφηση), ο Gonzalez χάνεται μέσα στα τραγούδια που ερμηνεύει, απορροφάται από αυτά και ενώνεται με την άχρονη και πνευματική ποιότητα της μουσικής, μετατρέποντας αυτό που στα χέρια κάποιου άλλου θα ήταν μια απλή παράθεση κλασικών χορευτικών στιγμών του «son» σε εμπειρία μουσικής μέθεξης.
Τον συνοδεύει η μπάντα Κουβανέζων μουσικών με την οποία πραγματοποιεί τις διεθνείς περιοδείες του: Cachaito Lopez (μπάσο), Guajiro Mirabel (τρομπέτα), Jesus Ramos (τρομπόνι), πολυάριθμοι σολίστες σε τύμπανα και κρουστά (bongos, timbales, maracas), ενώ σε επιμέρους κομμάτια συμμετέχουν ο διάσημος, πλέον, βοκαλίστας Ibrahim Ferrer, ο φλαουτίστας Richard Egues, ο Σενεγαλέζος τραγουδιστής Cheikh Lo.
"Τα τραγούδια είναι η αυτοβιογραφία του Ruben Gonzalez" αναφέρεται σε κάποιο σημείο των σημειώσεων του προσεγμένου συνοδευτικού ενθέτου. Μακάρι να είχαμε πολλούς ακόμη σαν αυτόν.
Ο κατάλογος με τους ακαταμάχητους ροκάδες του τύπου αυτού είναι μακρύς και βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι μένει πάντα ανοιχτός.
Οι νεότεροι απόστολοι της τραχιάς ηλεκτρικής θρησκείας ακούν στο όνομα Sona Fariq και είναι ένα τετραμελές σχήμα με έδρα το Λονδίνο. Η υβριδική αγγλο-ασιατική καταγωγή των μελών περνά και στη μουσική τους (ανανεωτικές ska, reggae, ragga και hip-hop αποκλίσεις από τον κανόνα των Stooges και των MC5), η οποία ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τους Public Enemy και κάνει τους Jane's Addiction να μοιάζουν ατάλαντοι.
Είναι φανερό ότι αυτό το φερώνυμο ντεμπούτο των Sona Fariq δεν κάνει για όλους, όπως συμβαίνει με τον κάθε δίσκο από κείνους που είναι ικανοί να τρομάξουν τους γονείς και να μαγέψουν τα παιδιά τους. Στην περίπτωση που έχετε συνεχίσει να διαβάζετε μέχρι εδώ, μην τον χάσετε.
Στις έντεκα συνθέσεις του “NonStopErotik” ρόλο κοινού παρονομαστή για όλα αυτά τα πάρε-δώσε παίζει το γνώριμο χαρμάνι από punk επιθετικότητα, indie κιθάρες και surf rock, με φωνητικά άλλοτε γλυκόπικρα και άλλοτε βελούδινης νουάρ υφής, με θλιμμένα κιθαριστικά σόλο, απλές αρμονίες και πλήθος από εμπνευσμένες συνθετικές ιδέες και από εύστοχες δοκιμές πάνω στον καμβά του εναλλακτικού αμερικανικού rock.
Η ερμηνεία του Black -άριστα ελεγχόμενη, καίρια, πλούσια σε εμπειρίες, και εκφραστική με έναν ιδιαίτερο συνδυασμό μελαγχολίας και υπερηφάνειας- εξασφαλίζει για μια ακόμα φορά την προσωπική αισθητική σφραγίδα ενός «άλμπουμ του Frank Black».
Όλες οι συνθέσεις και οι στίχοι είναι προσωπικές δημιουργίες του Black (με την εξαίρεση μιας διασκευής στο “Wheels” των Flying Burrito Brothers), o οποίος συνυπογράφει και την παραγωγή του άλμπουμ μαζί με τον Eric Drew Feldman, κιμπορντίστα των Snakefinger, Pere Ubu και dEUS.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα τραγούδια γράφτηκαν από τον Black αργά το βράδυ, μετά από συναυλίες τής πρόσφατης παγκόσμιας περιοδείας των επανενωμένων Pixies, σε δωμάτια ξενοδοχείων πόλεων όπως το Λος Άντζελες και το Λονδίνο.