Νομίζω πως όταν η κουβέντα έρθει στα blues και στη jazz, από το συνάφι όσων διατήρησαν τα εκλογικά τους δικαιώματα στην περιφέρεια του rock, δυο είναι που κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί την υπόκλιση: ο Van Morrison και ο Eric Burdon. Με τον δεύτερο το Μυστήριο Τρένο διασταυρώθηκε σε μια στροφή της αποψινής διαδρομής· του σφύριξε δις, κι έκοψε ταχύτητα για να απολαύσει το σπάνιου καλλιτεχνικού αναστήματος medley που ακολουθεί. Ειδικά από το 13:36 και μετά, η διήγηση, που πλέον εξιστορείται σε γλώσσα μηχανής, μπορεί να κάνει ακόμα και μέταλλα να λυγίσουν.
η κουβεντα στο καφενειο ειχε ξεφυγει. ο μπαρτον, συμφωνα με το μητσο, ηταν το μπασταρδο μιας χωριατισσας που την γκαστρωσε ενας μπατσος κομμουνιστης. στη γυαρο ο μικης επαιζε στη φυσαρμονικα το τρειν τρειν προσπαθωντας να ξεχασει τη ροκ δυναστεια του ξενου παραγοντα. ενας, που τον ειχε ακουσει, απο το διπλανο κελι,μετεφερε με δεος την πληροφορια και η αριστερη παρεα χαμηλωσε τα ματια. το καφενειο ηταν κοκκινο-ο καφετζης χαφιες. η στιγμη ειχε παγωσει. ο φραπες ζεστος. το τσιπουρο ετσι κι ετσι. ο μητσος, μητσος. πως να εξηγηθουν τα ανεξηγητα? η κρισιμοτητα της στιγμης απαιτουσε ωριμη πολιτικη σκεψη. δεν παιζουν με αυτα τα πραγματα. απεξω λυσσομανουσε η νηνεμια- ανοιξε η πορτα κι η ησυχια στρογγυλοκαθησε στο διπλανο τραπεζι. ε, οχι! φωναξε ο μητσος!
ΑπάντησηΔιαγραφή