Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Charles Bradley: No Time For Dreaming (Dunham)


Από τις όλο και πιο σπάνιες περιπτώσεις δίσκων που σε κερδίζουν με το πρώτο άκουσμα. Σόουλ και rhythm & blues τραγούδια με τη στόφα του κλασικού, που έρχονται λες από τον κατάλογο της Motown των 1960s, φωνητική ερμηνεία παθιασμένη αλλά και άριστα ελεγχόμενη με τον τρόπο του James Brown (του φέρνει κάπως και εμφανισιακά ο Bradley, είναι η αλήθεια), μουσική συνοδεία χαλαρή και φινετσάτη χωρίς κάτι να λείπει και χωρίς κάτι να περισσεύει.

Πώς και συμβαίνουν όλα αυτά σε μια κυκλοφορία ολοκαίνουρια;

Είναι η επένδυση της μέχρι σήμερα διαδρομής που αποδίδει πλούσια μερίσματα, η με θυσίες κερδισμένη εμπειρία από τη νομαδική ζωή που έχει ζήσει ο γεννημένος το 1948 στη Φλόριντα Bradley, η κατασταλαγμένη εικόνα στο μυαλό του περί μουσικής ομορφιάς, η ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση που σιγόκαιγε τόσα χρόνια μέχρι που έγινε πύρινη γλώσσα.

Από τις όλο και πιο σπάνιες περιπτώσεις…



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου