Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021
Sona Fariq - Sona Fariq
Κάποια από τα πλέον ενδιαφέροντα και παρεμβατικά πράγματα στην ιστορία της ηλεκτρικής μουσικής έγιναν από οργισμένους πιτσιρικάδες με δυνατές φωνές και δυνατές κιθάρες. Παιδιά που δεν είχαν τίποτα να χάσουν, αντίθετα αγωνίζονταν να κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο με πείσμα, ψυχή, όραμα, αφοσίωση και με τη μουσική να λειτουργεί ως όπλο, ιδανικό, φάρμακο, ταυτότητα, ερωμένη.
Ο κατάλογος με τους ακαταμάχητους ροκάδες του τύπου αυτού είναι μακρύς και βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι μένει πάντα ανοιχτός.
Οι νεότεροι απόστολοι της τραχιάς ηλεκτρικής θρησκείας ακούν στο όνομα Sona Fariq και είναι ένα τετραμελές σχήμα με έδρα το Λονδίνο. Η υβριδική αγγλο-ασιατική καταγωγή των μελών περνά και στη μουσική τους (ανανεωτικές ska, reggae, ragga και hip-hop αποκλίσεις από τον κανόνα των Stooges και των MC5), η οποία ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τους Public Enemy και κάνει τους Jane's Addiction να μοιάζουν ατάλαντοι.
Είναι φανερό ότι αυτό το φερώνυμο ντεμπούτο των Sona Fariq δεν κάνει για όλους, όπως συμβαίνει με τον κάθε δίσκο από κείνους που είναι ικανοί να τρομάξουν τους γονείς και να μαγέψουν τα παιδιά τους. Στην περίπτωση που έχετε συνεχίσει να διαβάζετε μέχρι εδώ, μην τον χάσετε.
Black Francis - NonStopErotik
Στις έντεκα συνθέσεις του “NonStopErotik” ρόλο κοινού παρονομαστή για όλα αυτά τα πάρε-δώσε παίζει το γνώριμο χαρμάνι από punk επιθετικότητα, indie κιθάρες και surf rock, με φωνητικά άλλοτε γλυκόπικρα και άλλοτε βελούδινης νουάρ υφής, με θλιμμένα κιθαριστικά σόλο, απλές αρμονίες και πλήθος από εμπνευσμένες συνθετικές ιδέες και από εύστοχες δοκιμές πάνω στον καμβά του εναλλακτικού αμερικανικού rock.
Η ερμηνεία του Black -άριστα ελεγχόμενη, καίρια, πλούσια σε εμπειρίες, και εκφραστική με έναν ιδιαίτερο συνδυασμό μελαγχολίας και υπερηφάνειας- εξασφαλίζει για μια ακόμα φορά την προσωπική αισθητική σφραγίδα ενός «άλμπουμ του Frank Black».
Όλες οι συνθέσεις και οι στίχοι είναι προσωπικές δημιουργίες του Black (με την εξαίρεση μιας διασκευής στο “Wheels” των Flying Burrito Brothers), o οποίος συνυπογράφει και την παραγωγή του άλμπουμ μαζί με τον Eric Drew Feldman, κιμπορντίστα των Snakefinger, Pere Ubu και dEUS.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα τραγούδια γράφτηκαν από τον Black αργά το βράδυ, μετά από συναυλίες τής πρόσφατης παγκόσμιας περιοδείας των επανενωμένων Pixies, σε δωμάτια ξενοδοχείων πόλεων όπως το Λος Άντζελες και το Λονδίνο.
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021
Avishai Cohen - Colors
Στο τρίτο του άλμπουμ για την ετικέτα Stretch, ακόλουθο των "Adama" (1998) και "Devotion" (1999), ο 30άχρονος, ισραηλιτικής καταγωγής μπασίστας Avishai Cohen (συνεργάτης τα τρία τελευταία χρόνια του Chick Corea, μέσω της συμμετοχής του στο σύνολο Origin) παρουσιάζει μια φιλόδοξη, σε βάθος επεξεργασμένη όσο και εντυπωσιακή πρόταση για το κύριο ρεύμα της jazz του 21ου αιώνα.
Η εκτεταμένη ηχητική παλέτα των 13 συνθέσεων του Cohen ενσωματώνει σε μια ήδη εκλεκτική περί αρμονίας και πολυρρυθμίας αίσθηση, ανατολίτικες κλίμακες, σεφαραδίτικες μελωδίες, λάτιν ρυθμούς και blues φόρμες δημιουργώντας ένα νέο "λεξιλόγιο" για τη σύγχρονη jazz.
Τον Cohen (σε ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο, πιάνο και φωνητικά) συνοδεύουν οι Jason Lindner (πιάνο), Steve Davis και Avi Lebovich (τρομπόνι), Amos Hoffman (κιθάρα, ούτι), Jimmy Greene (τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο), Jeff Ballard (ντραμς) και η Χιλιανή βοκαλίστρια Claudia Acuna ενώ σε δύο συνθέσεις συμμετέχει κουαρτέτο εγχόρδων.
Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2021
Radiohead - Kid A
Όσον αφορά στις προθέσεις, το «Kid A» θα μπορούσε να είναι το «Sgt. Peppers» της νέας χιλιετίας: ένα άλμπουμ πλασμένο από το μεθυσμένο θεό της ηλεκτρικής μουσικής παρέα με τα εκλεκτά παιδιά του· μια πρόταση για την pop μετά-την-pop· μια σπουδή της σύγχρονης μουσικής, βασισμένη στο αρνητικό της φωτογραφίας της. Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι. Ωστόσο, το γεγονός ότι το «Kid A» δεν είναι μοναδικό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και σημαντικό.
Στο τέταρτο άλμπουμ των Βρετανών
Radiohead, η pop διαμελίζεται και επανασυντίθεται άναρχα. Αναζητεί
αγχωμένη τη νέα της ταυτότητα στο μέσο ενός ορυμαγδού από ηλεκτρονικούς
σπασμούς, ελλειπτικούς ρυθμούς, κακοφωνία, τρεμάμενα φωνητικά,
καταργημένες συνθετικές δομές, αρτίστικες ψυχώσεις: μια ανατρεπτική
πολυπλοκότητα που δεν αργεί να σε τρομάξει.
Ωστόσο το «Kid A» δεν εστιάζει. Παρουσιάζει το θέμα της συζήτησης, εκφράζει ανησυχίες, δυναμιτίζει στερεότυπα, αλλά δεν κάνει μια πρόταση. Όταν ο δίσκος τελειώσει είναι φανερό ότι η pop όπως την ξέραμε είναι νεκρή αλλά το πρόσωπο της νέας βασίλισσας, που θα ανέβει στο θρόνο της, μένει καλυμμένο από ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Από την άλλη, το γεγονός και μόνο ότι ένα άλμπουμ κατά συνείδηση και κατ’ ουσία πειραματικό ήδη γνωρίζει τόσο μεγάλη επιτυχία και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού σημαίνει ότι ο κόσμος διψά για νέα μουσική. Φωνή λαού, οργή θεού, δεν μπορεί, η νέα μουσική όπου να ‘ναι θα φανεί.
Listen to Kid A by Radiohead on Spotify
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)